همه چی آرومه، من چقد خوشحالم

 

چه راحت دوباره به من دروغ گفتی و من هم چه راحت باور کزدم

یادم رفته بود که چقدر زجرم داده بودی

یادم رفته بود چه دنیای سهمگینی برایم ساخته بودی

یادم رفته بود تو بودی که از همه عزیزانم متنفرم کردی

تقصیر من احمق بود که باور نکردم خدای من همین نزدیک است

تو من رو از دنیای واقعیم با دروغهایت جدا کردی و منِ ساده هم باور می کردم

و دوباره هم با همه نفرتی که از تو به دل گرفته بودم باور کردم

انگار همین دیروز بود که میخواستم بمیری...

ناراحت نباش.. نه عزیز من، من همیشه خوشبینم، حتی اگر بدبین هم باشم

این را مطمئنم

بله، مطمئنم که تو مریضی 

بدون هیچ عذاب وجدانی، این بار راحت میروم

راحتِ راحتِ راحت

حتی اگر خودت را هم، واقعا بکشی

دیگر در آن دنیا هم به سراغت نمی آیم

اتفاقا اگر به قول خودت با مرگ ازدواج کنی من خوشحال هم میشوم

دیگر نیازی به اضطراب و ترس نیست و من هم راحت تر زندگی ام را میکنم

 

و تو هم این را بدان عزیزانی دارم عزیز تر از جان، دوستان و خانواده ای دارم گرانقدر

و خدایــــــــی دارم، خدایی بزرگ که منِ ابلهِ ناشکر را دوست دارد و تنهایم نمیگذارد

شاید ندانی اما کیمیای با محبت عزیزم، دعایــــــــم کرد. تو این را نمی فهمی...

تو نمی فهمی چون کسی را نداری که خالصانه و مهربانانه دعایت کند.

 

خدای من ممنونم، نمیدانم چگونه می توان تشکر کرد، نمیدانم چگونه لطف هایت را جبران کنم

خدایا با تمام اعضا و جوارحم فهمیدم که دوستم داری، من هم با تمامیشان می پرستمت و دوستت دارم

خدای من، دوستت دارم

 

 

 

نوشته شده در جمعه 89/12/20ساعت 7:2 عصر توسط شیما نظرات ( ) |